Ανδρικός υπογοναδισμός είναι μια κατάσταση κατά την οποία το σώμα δεν παράγει αρκετή τεστοστερόνη, η ορμόνη που παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των χαρακτηριστικών άρρενος και την ανάπτυξη κατά την εφηβεία
. Μπορεί κάποιος να γεννηθεί με υπογοναδισμό, ή μπορεί να αναπτύξει αργότερα στη ζωή του από τραυματισμό ή μόλυνση. Ορισμένοι τύποι ανδρικού υπογοναδισμού μπορεί να αντιμετωπιστούν με θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη.
Συμπτώματα
Ο υπογοναδισμός μπορεί να αρχίσει κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης, πριν από την εφηβεία ή κατά την ενήλικη ζωή.
Ανάπτυξη του εμβρύου
Εάν το σώμα δεν παράγει αρκετή τεστοστερόνη κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μειωμένη ανάπτυξη των εξωτερικών οργάνων του φύλου. Ανάλογα με το πότε εμφανίζεται ο υπογοναδισμός και τα επίπεδα της τεστοστερόνης ενώ ένα παιδί είναι γενετικά καθορισμένο άρρεν ωστόσο μπορεί να γεννηθεί με:
Γυναικεία γεννητικά όργανα
Ασαφή γεννητικά όργανα - γεννητικά όργανα που δεν είναι ξεκάθαρα ούτε άρρενος ούτε θήλεος
Υπανάπτυκτα γεννητικά όργανα άρρενος
Στην εφηβεία ο υπογοναδισμός στον άνδρα μπορεί να καθυστερήσει την εφηβεία ή να προκαλέσει ελλιπή ή έλλειψη φυσιολογικής ανάπτυξης. Μπορεί να προκαλέσει:
Μειωμένη ανάπτυξη της μυϊκής μάζας
Έλλειψη βάθους φωνής
Μειωμένη ανάπτυξη των τριχών του σώματος
Μειωμένη ανάπτυξη του πέους και των όρχεων
Η υπερβολική αύξηση των βραχιόνων και των ποδιών σε σχέση με τον κορμό του σώματος
Ανάπτυξη των ιστών του μαστού (γυναικομαστία)
Κατά την ενηλικίωση ο υπογοναδικός άνδρας μπορεί να εμφανίσει:
Στυτική δυσλειτουργία
Υπογονιμότητα
Μειωμένη γενειάδα και μειωμένη τρίχωση στο σώμα
Μείωση της μυϊκής μάζας
Ανάπτυξη των ιστών του μαστού (γυναικομαστία)
Η απώλεια της οστικής μάζας (οστεοπόρωση)
Ο υπογοναδισμός μπορεί επίσης να προκαλέσει ψυχικές και συναισθηματικές αλλαγές. Καθώς μειώνεται η τεστοστερόνη, μερικά άτομα μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα παρόμοια με αυτά της εμμηνόπαυσης στις γυναίκες. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:
Κούραση
Μειωμένη σεξουαλική ορμή
Δυσκολία στη συγκέντρωση
Εξάψεις
Επομένως αν έχετε οποιαδήποτε συμπτώματα ανδρικού υπογοναδισμού ζητήστε την βοήθεια ειδικού. Η διάγνωση της αιτίας του υπογοναδισμού είναι το πρώτο βήμα για να προταθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Αίτια Ανδρικού Υπογοναδισμού
Πρωτοβάθμιος Υπογοναδισμός γνωστός και ως πρωτοπαθής λόγω ανεπάρκειας των όρχεων.
Δευτεροβάθμιος ή δευτεροπαθής υπογοναδισμός που υποδεικνύει πρόβλημα στον υποθάλαμο ή την υπόφυση που σηματοδοτούν τους όρχεις να παράγουν τεστοστερόνη.
Ο υποθάλαμος παράγει την ορμόνη που απλευθερώνει τις γοναδοτροφίνες απελευθέρωσης, η οποία σηματοδοτεί την υπόφυση για να κάνει ωοθυλακιοτρόπο ορμόνη (FSH) και την ωχρινοτρόπο ορμόνη. Εν συνεχεία η ωχρινοτρόπος ορμόνη διεγείρει τους όρχεις για να παράγουν τεστοστερόνη.
Υπογοναδισμός μπορεί να προκληθεί είτε από μια κληρονομική διαταραχή (εκ γενετής) ή από κάτι που συμβαίνει αργότερα στη ζωή (επίκτητη) όπως ένας τραυματισμός ή μια μόλυνση.
Αίτια Πρωτοπαθούς υπογοναδισμού:
Σύνδρομο Klinefelter. Το σύνδρομο Κλαϊνεφέλτερ είναι μια χρωμοσωμική ανωμαλία που χαρακτηρίζεται από ελάχιστα ή ανύπαρκτα σπερματοζωάρια στο σπέρμα. Το σύνδρομο Κλαϊνεφέλτερ εμφανίζεται όταν το άτομο έχει ένα επιπλέον χρωμόσωμα X (XXY αντί για XY). Σε πολλές περιπτώσεις, οι όρχεις εξακολουθούν να παράγουν σπέρμα. Επειδή, όμως, πρόκειται για κληρονομική διαταραχή, τα άτομα που εμφανίζουν αυτό το πρόβλημα θα πρέπει να συμβουλεύονται γενετιστή προτού επιχειρήσουν να τεκνοποιήσουν. Και αυτό γιατί κάποια σπερματοζωάρια θα περιέχουν ένα επιπλέον Χ χρωμόσωμα και το παιδί μπορεί να κληρονομήσει τη διαταραχή του πατέρα. Ο έλεγχος των χρωμοσωμάτων των εμβρύων – προεμφυτευτική διάγνωση – είναι μια από τις επιλογές που υπάρχουν για τη γέννηση υγιών παιδιών.
ΧΧΥ σύνδρομο
Το σύνδρομο πήρε το όνομά του από τον Δρα Χάρι Κλαϊνεφέλτερ, ο οποίος το 1942 συνεργάστηκε με τον Φούλερ Ολμπράιτ στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης (Massachusetts General Hospital), στη Βοστώνη και ήταν ο πρώτος ο οποίος το περιέγραψε τον ίδιο χρόνο.
Το χρωμόσωμα Υ περιέχει το γενετικό υλικό που καθορίζει το φύλο ενός παιδιού και σχετίζονται με την ανάπτυξη.
Το επιπλέον χρωμόσωμα Χ που παρουσιάζεται στο σύνδρομο Klinefelter προκαλεί ανώμαλη ανάπτυξη των όρχεων, η οποία με τη σειρά του οδηγεί σε μειωμένη παραγωγή τεστοστερόνης.
Ένας άνδρας με σύνδρομο Κλαϊνεφέλτερ δεν είναι πάντα άμεσα αναγνωρίσιμος. Συχνά έχει μαστούς (γυναικομαστία). Διάφορα φυσικά συμπτώματα, όπως μικροί όρχεις και πέος μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη συνδρόμου Κλαϊνεφέλτερ.
Ο συνδυασμός προβλημάτων γονιμότητας και ανεπαρκών επιπέδων ορμονών στο αίμα (υψηλά επίπεδα γοναδοτροπινών που διεγείρουν τη λειτουργία των όρχεων σε άνδρες) είναι οι σημαντικότερες ενδείξεις της πάθησης. Ως νεαρό αγόρι, ο άνδρας μπορεί να ήταν ψηλός και αδύνατος και να παρουσίαζε βραδύτητα στη μάθηση.
Το σύνδρομο Κλαϊνεφέλτερ είναι γενετική πάθηση, δηλ. ο άνδρας το κληρονομεί από τους γονείς. Οφείλεται σε ένα επιπλέον χρωμόσωμα Χ (XXY αντί για XY). Εάν η μητέρα του ανδρός ήταν μεγάλης ηλικίας, αυτό αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης του συνδρόμου, ωστόσο, η αιτία εντοπίζεται εξίσου συχνά και στον πατέρα.
Το επιπλέον χρωμόσωμα Χ διατηρείται εξαιτίας ενός γεγονότος μη σωστού διαχωρισμού των χρωμοσωμάτων κατά τη διάρκεια της πρώτης μειωτικής διαίρεσης (γαμετογένεση) του άρρενος. Στο συγκεκριμένο σύνδρομο τα φυλετικά χρωμοσώματα Χ και Υ, αποτυγχάνουν να διαχωριστούν με αποτέλεσμα να παράγονται μη φυσιολογικοί γαμέτης. Η σύντηξη ενός τέτοιου μη φυσιολογικού γαμέτη με έναν φυσιολογικό ωάριο οδηγεί στην δημιουργία ζυγωτού με μη φυσιολογικό αριθμό φυλετικών χρωμοσωμάτων(ΧΧΥ).
Ένας άλλος μηχανισμός για τη διατήρηση του επιπλέον χρωμοσώματος Χ είναι κατά τη διάρκεια της δεύτερης μειωτικής διαίρεσης στο ωάριο. Αυτό θα συμβεί όταν οι αδελφές χρωματίδες στα φυλετικά χρωμοσώματα, σε αυτή την περίπτωση δύο Χ, αποτυγχάνουν να διαχωριστούν. Έτσι παράγεται ένα μη φυσιολογικό ωάριο XX, το οποίο, όταν γονιμοποιηθεί με φυσιολογικό σπερματοζωάριο Υ, θα δημιουργήσει ζυγωτό XXY.
Η XXY χρωμοσωμική ανωμαλία είναι μία από τις πιο κοινές γενετικές παραλλαγές από τον καρυότυπο ΧΥ, που εμφανίζεται σε περίπου 1 στις 500 γεννήσεις ζωντανών αρρένων.
Στα θηλαστικά με περισσότερα από ένα χρωμόσωμα Χ, τα γονίδια σε ένα από αυτά δεν εκφράζονται. Ο μηχανισμός αυτός είναι γνωστό ως αδρανοποίηση Χ. Αυτό συμβαίνει τόσο σε XXY αρσενικά όσο και σε φυσιολογικά θηλυκά άτομα XX. Ωστόσο, σε XXY αρσενικά άτομα, μερικά γονίδια που βρίσκονται στις «ψευδοαυτοσωμικές» περιοχές των Χ χρωμοσωμάτων τους(γονίδια που βρίσκονται και στο Χ και στο Y χρωμόσωμα, κατ’ αντιστοιχία των όμοιων γονιδίων στα αυτοσωμικά χρωμοσώματα), έχουν αντίστοιχα γονίδια στο χρωμόσωμα Υ τους και να μπορούν να εκφράζονται.
Η πρώτη αναφορά σε άνθρωπο με 47, XXY καρυότυπο έγινε από τους Πατρίτσια Ανν Γιάκομπς και Δρ J. Α. Strong στη Γενικό Δυτικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου, στη Σκωτία το 1959. Αυτός ο καρυότυπος βρέθηκε σε έναν άνδρα 24 χρονών που είχε συμπτώματα του συνδρόμου Κλαϊνεφέλτερ. Ο Δρ Γιάκομπς περιέγραψε αυτήν του την ανακάλυψη στην πρώτη του αναφορά για ανευπλοειδία σε ανθρώπους ή θηλαστικά, το 1981 στο William Allan Memorial Award.
Αν και ένα ελάττωμα στο γονίδιο δεν μπορεί να αποκατασταθεί, χορηγούνται θεραπείες για τη βελτίωση της γονιμότητας του άνδρα. Σε αυτές τις θεραπείες, έμφαση δίνεται στη λήψη σπερματοζωάριο που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, π.χ. ενδοωαριακή έγχυση σπερματοζωαρίου – (ICSI). Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, μια άλλη επιλογή είναι το σπέρμα δότη.
Συνολικά, το 7% των στείρων ανδρών έχουν κάποια μορφή χρωμοσωμικής ανωμαλίας. Στο 10-15% των ανδρών με αζωοσπερμία υπάρχει ένα ελάττωμα, σε σύγκριση με το 5% των ανδρών με ολιγοζωοσπερμία (μικρός αριθμός σπερματοζωαρίων) και μόλις 1% των ανδρών με φυσιολογικό αριθμό σπερματοζωαρίων. Τα δύο τρίτα αυτών των χρωμοσωμικών ανωμαλιών αφορούν το σύνδρομο Κλαϊνεφέλτερ.
Κρυψορχία. Πριν από τη γέννηση, οι όρχεις αναπτύσσονται στο εσωτερικό της κοιλιάς και μετακινούνται προς τα κάτω σε μόνιμη θέση τους μέσα στο όσχεο. Ως κρυψορχία επομένως ορίζεται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο ένας ή και οι δύο όρχεις δεν έχουν κατεβεί στη φυσιολογική τους θέση, το όσχεο, από την κοιλιά του εμβρύου όπου βρίσκονται μέχρι τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης. Είναι η συχνότερη διαμαρτία της ανάπτυξης των γεννητικών οργάνων στα αγόρια.
Η συχνότητά της στον τοκετό είναι περίπου 4% και κατεβαίνει στο 1-1,5% στον 3ο μήνα της ζωής.
Μερικές φορές, ο ένας ή και οι δύο όρχεις δεν μπορούν να κατέβουν κατά τη γέννηση. Αυτή η κατάσταση διορθώνεται από μόνη της συχνά μέσα τα πρώτα χρόνια της ζωής χωρίς θεραπεία.
Στο 85% των περιπτώσεων είναι ετερόπλευρη και στο 15% αμφοτερόπλευρη.
Εάν όμως δεν διορθωθεί στην πρώιμη παιδική ηλικία, μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργία των όρχεων και μειωμένη παραγωγή της τεστοστερόνης.
Ένα ποσοστό παιδιών με κρυψορχία θα είναι στείρα, ανεξάρτητα από τη ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων παραγόντων όπως ηλικία, θέση του όρχεως κατά την επέμβαση, η ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη νόσος και είναι δύσκολο να προβλεφθεί ποια παιδιά με κρυψορχία θα είναι στείρα. Ακόμη και παιδιά με ετερόπλευρη πάθηση μπορεί να εμφανίσουν στειρότητα και αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια γενικότερη δυσπλασία και δυσλειτουργία των όρχεων, η οποία περιλαμβάνει και τον φυσιολογικά κατελθόντα όρχι, που πιθανόν να οφείλεται είτε σε πρωτοπαθή αμφοτερόπλευρη βλάβη είτε σε ανώμαλο βιολογικό περιβάλλον. Επίσης τίθεται το ερώτημα εάν ο φυσιολογικός όρχις επηρεάζεται αρνητικά αμέσως ή εμμέσως από τον εν κρυψορχία όρχι.
Για τον χρόνο της επέμβασης είναι πλέον ευρέως αποδεκτό, ότι αυτή πρέπει να γίνεται επί ετερόπλευρης κρυψορχίας μεταξύ 6ου και 7ου μήνα, επί αμφοτερόπλευρης νόσου μεταξύ 4ου και 6ου μήνα, σε περίπτωση δε μη ψηλαφητού όρχεως τον 4ο μήνα της ζωής. Τα ανωτέρω όρια τέθηκαν με σκοπό να διατηρηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα γεννητικά κύτταρα, μια και έχει αποδειχτεί, ότι ενώ κατά τη γέννηση ο αριθμός των γεννητικών κυττάρων στους εν κρυψορχία όρχεις είναι φυσιολογικός, ένα μεγάλο μέρος από αυτά καταστρέφεται μέχρι την ηλικία των έξη μηνών.
Για περισσότερα από είκοσι χρόνια η λαπαροσκόπηση είναι η μέθοδος εκλογής για την ανεύρεση του μη ψηλαφητού όρχεως και τον προγραμματισμό για ορχεοπηξία, υπερέχει δε τόσο του υπερηχογραφήματος, της αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας, όσο και της ανοικτής χειρουργικής επέμβασης.
Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής θεραπείας της κρυψορχίας ωθούν όλο και περισσότερες χειρουργικές ομάδες να χρησιμοποιούν την λαπαροσκόπηση και σε υψηλά κείμενους ψηλαφητούς όρχεις, αλλά και σε περιπτώσεις υποτροπών μετά από ανοικτή ορχεοπηξία.
Παρωτίτιδα. Μετά από μια λοίμωξη παρωτίτιδας μπορεί να επηρεάσει την ορχική λειτουργία πέραν των σιελογόνων αδένων (ορχίτιδα παρωτίτιδα) και αν συμβαίνει κατά την εφηβεία ή την ενηλικίωση μπορεί να προκληθεί μακροχρόνια βλάβη των όρχεων και αυτό να επηρεάσει τη φυσιολογική λειτουργία των όρχεων και την παραγωγή τεστοστερόνης!
Αιμοχρωμάτωση. Αυξημένα επίπεδα σιδήρου στο αίμα και μπορεί να προκαλέσει ανεπάρκεια των όρχεων ή δυσλειτουργία της υπόφυσης αδένα και επηρεάζει επίσης την παραγωγή τεστοστερόνης.
Τραυματισμός στους όρχεις. Επειδή οι όρχεις βρίσκονται έξω από την κοιλιακή χώρα είναι επιρρεπείς σε τραυματισμούς και έτσι να αναπτυχθεί υπογοναδισμός, ωστόσο βλάβη σε ένα όρχι μόνο δεν μπορεί να βλάψει την συνολική παραγωγή τεστοστερόνης.
Θεραπεία του καρκίνου των όρχεων χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία
Μπορεί να συμβεί προσωρινή ή και μόνιμη στειρότητα. Παρά το γεγονός ότι πολλοί άνδρες μπορεί να καταφέρουν να ανακτήσουν τη γονιμότητά τους μέσα σε λίγους μήνες μετά τη λήξη της θεραπείας ωστόσο συχνά συστήνουμε την φύλαξη σπέρματος πριν από την έναρξη της θεραπείας καρκίνου για μελλοντική χρήση.
Δευτεροβάθμιος ή δευτεροπαθής υπογοναδισμός
Στο δευτεροπαθή υπογοναδισμό, οι όρχεις είναι φυσιολογικοί αλλά η διαταραχή οφείλεται στον υποθάλαμο ή την υπόφυση.
Αίτια:
Σύνδρομο Kallmann είναι μια γενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ανοσμία και υπογοναδισμό λόγω ανώμαλης ανάπτυξη του υποθαλάμου. Το σύνδρομο Kallmann είναι επίσης γνωστό και ως υποθαλαμικός υπογοναδισμός, οικογενειακός υπογοναδισμός με ανοσμία, και υπογοναδοτροφικός υπογοναδισμός, αντανακλώντας το μηχανισμό της νόσου.
Το σύνδρομο Kallmann περιγράφηκε για πρώτη φορά σε βάθος το 1944 από τον γερμανο-αμερικανό γενετιστή Franz Josef Kallmann, έναν . Ωστόσο, ο πρώτος που περιέγραψε μία περίπτωση με το σύνδρομο θεωρείται ο Ισπανός γιατρός Aureliano Maestre de San Juan που το 1856 είχε παρατηρήσει μια συσχέτιση μεταξύ ανοσμίας και υπογοναδισμού.
Το σύνδρομο είναι σχετικά σπάνιο, και η εμφάνιση του υπολογίζεται σε 1:10.000 και 1:50.000 σε άνδρες και γυναίκες αντίστοιχα.
Το πιο γνωστό πρόσωπο που έχει σύνδρομο Kallmann είναι ο τραγουδιστής της τζαζ Jimmy Scott, με την μοναδική φωνή του να είναι αποτέλεσμα της ασθένειας.
Όλοι οι πάσχοντες - άντρες και γυναίκες - παρουσιάζουν καθυστέρηση στην εμφάνιση της εφηβείας και μερική η ολική ανοσμία (αδυναμία όσφρησης). Μερικά ακόμα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιαστούν είναι τα εξής:
Αχρωματοψία
Λυκοστομία
Μικρό πέος
Κρυψορχία
Νεφρική αγενεσία
Κινητικές διαταραχές
Αμηνόρροια (για τις γυναίκες)
Η παρουσία ανοσμίας σε συνδυασμό με καθυστερημένη εμφάνιση της εφηβείας υποδεικνύει την παρουσία του συνδρόμου Kallmann.
Η θεραπεία γίνεται με την αποκατάσταση των ορμονών που βρίσκονται σε έλλειψη.
Στους άντρες χορηγείται ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG) ή τεστοστερόνη ( ενώ στις γυναίκες η θεραπεία γίνεται με οιστρογόνα και προγεστερόνη).
Άλλες υποφυσιακές διαταραχές πχ όγκοι υπόφυσης μπορεί να βλάψουν την απελευθέρωση των ορμονών από την υπόφυση και εν συνεχεία τους όρχεις, λόγω διαταραχής έκκρισης της τεστοστερόνης. Αλλά και άλλοι όγκοι στον εγκέφαλο που βρίσκεται κοντά στην υπόφυση μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στην έκκριση τεστοστερόνης.
Επίσης, η θεραπεία για έναν όγκο στον εγκέφαλο, όπως η χειρουργική επέμβαση ή θεραπεία με ακτινοβολία, μπορεί να βλάψουν τη λειτουργία της υπόφυσης και να αποτελέσουν αιτία υπογοναδισμού.
Φλεγμονώδεις νόσοι. Ορισμένες φλεγμονώδεις νόσους, όπως η σαρκοείδωση, ιστιοκυττάρωση και η φυματίωση στον υποθάλαμο και την υπόφυση μπορεί να επηρεάσουν την παραγωγή τεστοστερόνης, προκαλώντας υπογοναδισμό.
HIV / AIDS Επίσης μπορεί να προκαλέσουν χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης λόγω επίδρασης στον υποθάλαμο, την υπόφυση και τους όρχεις.
Φάρμακα. Η χρήση πληθώρας φαρμάκων, μεταξύ αυτών αναλγητικά φάρμακα, οπιούχα και κάποιες ορμόνες, μπορεί να επηρεάσουν την παραγωγή τεστοστερόνης.
Αλλά και η παχυσαρκία. Το υπέρβαρο σε οποιαδήποτε ηλικία έχει συνδεθεί με υπογοναδισμό.
Φυσιολογική γήρανση. Οι πιο ηλικιωμένοι άνδρες γενικά έχουν χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης από ό, τι οι νεότεροι άνδρες.
Ο ρυθμός με τον οποίο μειώνεται η τεστοστερόνη ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των ανδρών. Όπως πολλοί ως 30% ανδρών ηλικίας άνω των 75 έχουν ένα επίπεδο τεστοστερόνης που είναι κάτω από το φυσιολογικό, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Κλινικών Ενδοκρινολόγων. Παραμένει θέμα συζήτησης η κατάλληλη θεραπεία.
Ο ενδοκρινολόγος σας θα προβεί σε φυσική εξέταση κατά την οποία θα σημειωθεί το κατά πόσον η σεξουαλική ωρίμανση, η μυϊκή μάζα και το μέγεθος των όρχεων είναι συμβατά με την ηλικία του άνδρα. Θα ζητηθεί ο κατάλληλος διαφοροδιαγνωστικός εργαστηριακός έλεγχος δηλαδή τα επίπεδα τεστοστερόνης, γοναδοτροφινών στο αίμα κά.
Η έγκαιρη ανίχνευση στα αγόρια μπορεί να βοηθήσει και να αποτρέψει τα προβλήματα από καθυστερημένη εφηβεία. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία στους άνδρες προσφέρουν καλύτερη προστασία από την οστεοπόρωση και άλλες συνέπειες υπογοναδισμού.
Επειδή τα επίπεδα τεστοστερόνης ποικίλουν και είναι γενικά υψηλότερα το πρωί, τον έλεγχο του αίματος γίνεται συνήθως νωρίς το πρωί.
Αν οι εξετάσεις επιβεβαιώσουν χαμηλή τεστοστερόνη, περαιτέρω δοκιμές μπορεί να καθορίσουν αν πρόκειται για διαταραχή των όρχεων ή κάποια διαταραχή στη λειτουργία της υπόφυσης. Με βάση συγκεκριμένα σημεία και συμπτώματα, συμπληρωματικές μελέτες μπορούν να εντοπίσουν την αιτία. Οι μελέτες αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ορμονικός έλεγχος
Σπερμοδιάγραμμα
Απεικόνιση Υπόφυσης
Γενετικές μελέτες
Βιοψία των όρχεων
Ορμονική υποκατάσταση. Για τον υπογοναδισμό που προκαλείται από ανεπάρκεια των όρχεων, θεραπεία εκλογής είναι η θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη ή TRT και μπορεί να αποκατασταθεί η σεξουαλική λειτουργία η μυϊκή δύναμη και η πρόληψη της οστικής απώλειας. Επιπλέον, οι άνδρες που λαμβάνουν TRT συχνά βιώνουν μια αύξηση στην ενέργεια, σεξουαλική ορμή και την αίσθηση της ευημερίας.
Αν ένα πρόκειται για πρόβλημα στην υπόφυση, ορμόνες της υπόφυσης μπορεί να διεγείρουν την παραγωγή σπέρματος και την αποκατάσταση της γονιμότητας.
Η θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί εάν η γονιμότητα δεν είναι ένα ζήτημα.
Επίσης μπορεί να απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση ενός όγκου υπόφυσης ή να απαιτεί φαρμακευτική αγωγή, ακτινοβολία ή την υποκατάσταση άλλων ορμονών
Και τέλος, μπορεί να απαιτείται υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Αν και συχνά δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για την αποκατάσταση της γονιμότητας σε έναν άνδρα με πρωτοπαθή υπογοναδισμό, μπορεί να είναι απαραίτητη η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή με την βοήθεια πλέον νέων μεθόδων που έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν τα ζευγάρια για την επίτευξη της σύλληψης.
Στα αγόρια, η θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη (TRT), μπορεί να τονώσει την εφηβεία και την ανάπτυξη των δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, όπως η αυξημένη μυϊκή μάζα, γένια και την ανάπτυξη του τριχωτού του εφήβαιου και την ανάπτυξη του πέους. Ορμόνες της υπόφυσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την τόνωση της ανάπτυξης του όρχι. Αρχικά χαμηλή δόση τεστοστερόνης με σταδιακή αύξηση μπορεί να βοηθήσει να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες και μιμείται κατά αυτόν τον τρόπο τη βραδεία αύξηση της τεστοστερόνης, που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της εφηβείας.
Διάφορες μέθοδοι χορήγησης της τεστοστερόνης υπάρχουν, ανάλογα με τις προτιμήσεις των ασθενών, λαμβάνοντας υπόψη τυχόν παρενέργειες αλλά και το κόστος. Οι μέθοδοι περιλαμβάνουν:
Injection. Ενέσεις τεστοστερόνης είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές. Ενδομυϊκές ενέσεις χορηγούνται κάθε δύο εβδομάδες.
Patch. Ένα επίθεμα περιέχει τεστοστερόνη (Androderm) εφαρμόζεται κάθε βράδυ στην πλάτη, κοιλιά, άνω τμήμα του βραχίονα ή στο μηρό.
Gel. Τζελ τεστοστερόνης (AndroGel, Testim) στο δέρμα στο κάτω μέρος της κοιλιάς, στον άνω βραχίονα ή τον ώμο. Καθώς στεγνώνει το gel, το σώμα απορροφά την τεστοστερόνη στο δέρμα. Καλό θα ήταν να αποφεύγεται το ντους για αρκετές ώρες μετά την εφαρμογή gel, για να απορροφηθεί πλήρως. Μια πιθανή παρενέργεια του gel είναι η πιθανότητα μεταφοράς στη σύντροφο αλλά αυτό μπορεί να αποφευχθεί όταν είναι εντελώς στεγνό ή με την κάλυψη της περιοχής.
Δια μέσου των ούλων (στοματική κοιλότητα). Striant, δια μέσου του σάλιου διαχέεται πλήρως στην κυκλοφορία του αίματος.
Από του στόματος τεστοστερόνη δεν συνιστάται για τη μακροπρόθεσμη ορμονικής υποκατάστασης, διότι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο συκώτι αφού αυξάνει τη χοληστερόλη και επομένως δύναται να αυξήσει τον κίνδυνο των καρδιαγγειακών παθήσεων.
Αντιμετώπιση και υποστήριξη
Πρόληψη της οστεοπόρωσης. Εάν υπογοναδισμός εμφανίζεται κατά την ενήλικη ζωή, κάνουν τρόπο ζωής και διατροφικές αλλαγές για την πρόληψη της οστεοπόρωσης. Η τακτική άσκηση και επαρκείς ποσότητες ασβεστίου και βιταμίνης D για τη διατήρηση της αντοχής των οστών είναι σημαντικό να μειωθεί ο κίνδυνος της οστεοπόρωσης. Το Ινστιτούτο Ιατρικής συνιστά 1.000 χιλιοστόγραμμα (mg) του ασβεστίου και 600 διεθνείς μονάδες (IUs) της βιταμίνης D την ημέρα για τους άνδρες ηλικίες 19 έως 70. Η σύσταση αυξάνεται σε 1.200 mg ασβεστίου και 800 IUs της βιταμίνης D την ημέρα για τους άνδρες ηλικίας 71 ετών και άνω. Συζητήστε με το γιατρό σας σχετικά με τις διατροφικές οδηγίες που είναι κατάλληλη για εσάς.
Μάθετε για τη στυτική δυσλειτουργία ή υπογονιμότητα. Οι όροι που προκαλούνται από υπογοναδισμός μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική και προβλήματα σχέσεων. Ξέρετε τι να περιμένουμε από αυτές τις συνθήκες και τι πρέπει να κάνετε αν νέα ή δυσάρεστα συναισθήματα αναπτυχθεί ανάμεσα σε εσάς και το σύντροφό σας.
Μειώστε το στρες. Συζητήστε με το γιατρό σας σχετικά με το πώς μπορείτε να μειώσετε το άγχος και το στρες που συχνά συνοδεύουν αυτές τις προϋποθέσεις. Πολλοί άνδρες επωφελούνται από ψυχολογική ή οικογενειακή συμβουλευτική. Οι ομάδες υποστήριξης μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με υπογοναδισμό και των συναφών όρων αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις και προκλήσεις. Βοηθώντας την οικογένειά σας να καταλάβει τη διάγνωση του υπογοναδισμού είναι επίσης σημαντική.
Αφήστε χρόνο για να προσαρμοστούν. Έφηβοι με υπογοναδισμό μπορεί να αισθάνονται σαν να μην ταιριάζει in τεστοστερόνη θεραπεία υποκατάστασης θα προκαλέσει την εφηβεία. Όταν χορηγείται με αργό ρυθμό που να επιτρέπει την προσαρμογή στις φυσικές αλλαγές και νέα συναισθήματα, η θεραπεία μειώνει την πιθανότητα κοινωνικού ή συναισθηματικά προβλήματα.
