Μια γυναίκα με υποθυρεοειδισμό που εγκυμονεί πρέπει να αυξήσει τη δοσολογία της θυροξίνης διότι αυξάνονται οι ανάγκες (το έμβρυο, στις πρώτες βδομάδες της κύησης, δεν έχει θυρεοειδή αδένα για να παράγει θυροξίνη).
Ο βαρύς υποθυρεοειδισμός σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αποβολών το πρώτο τρίμηνο, ενδομήτριο θάνατο, τοκετό πριν από την 32η εβδομάδα, υπέρταση κύησης και προεκλαμψία.
Ακόμη, τα νεογνά μητέρων με υποθυρεοειδισμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αντιμετωπίζουνμεγάλο κίνδυνο να εμφανίσουν νοητική καθυστέρηση.
Οι κίνδυνοι του μητρικού υποθυρεοειδισμού για το έμβρυο πηγάζουν από την έλλειψη της θυροξίνης και τις επιπτώσεις της έλλειψης αυτής για την ανάπτυξη του εμβρυικού εγκεφάλου. Ετσι τα παιδιά, που γεννήθηκαν με συγγενή υποθυρεοειδισμό εμφανίζουν βαρειές νοητικές, νευρολογικές και αναπτυξιακές ανωμαλίες, ιδιαίτερα επί σοβαρού υποθυρεοειδισμού. Ήπιες εγκεφαλικές ανωμαλίες μπορεί να εμφανίσουν και νεογνά μητέρων με ήπιο υποθυρεοειδισμό.
Άλλοι συχνότεροι κίνδυνοι του υποθυρεοειδισμού για την κύηση είναι: αναιμία, μυοπάθεια, ανωμαλίες του πλακούντα, γέννηση νεογνών χαμηλού βάρους, αιμορραγία μετά τον τοκετό και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (σε γυναίκες με σοβαρό υποθυρεοειδισμό).
Ας επισημανθεί ότι ο υποθυρεοειδισμός είναι η συχνότερη διαταραχή του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και αφορά το 3% των εγκύων (είτε με προϋπάρχοντα υποθυρεοειδισμό είτε πρωτοεμφανιζόμενο στην κύηση).
Η συχνότερη αιτία υποθυρεοειδισμού κατά την εγκυμοσύνη είναι η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, μια αυτοάνοση διαταραχή κατά την οποία στο σώμα παράγει αντισώματα κατά των ίδιων του των κυττάρων του θυρεοειδούς και τον καταστρέφει.
Σε μικρό ποσοστό γυναικών μπορεί να εμφανιστεί μόνιμοςυποθυρεοειδισμός και να χρειάζεται να χορηγηθεί θυροξίνη διά βίου.
