Διαβητολόγος - Διαβήτης -Αντιμετώπηση 

•         Ο όρος ‘διαβήτης’ χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Αρεταίο τον Καππαδόκη, ενώ ο χαρακτηρισμός ‘σακχαρώδης’ προστέθηκε αργότερα από τον Cullen, κατά το 18ο αιώνα.
•         *Ονομαστός Έλληνας ιατρός από την Καππαδοκία. Έζησε κατά το δεύτερο ήμισυ του 2ου αιώνα (μ.Χ.).  Έδωσε πολύ μεγάλη σημασία στην ανατομική. 
•         Κύριο έργο του υπήρξε το σύγγραμμά του στην ιωνική διάλεκτο "Περί αιτίων και σημείων οξέων και χρονίων παθών" 

Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη

Η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη πραγματοποιείται, κάθε χρόνο, στις 14 Νοεμβρίου. Στοχεύει στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τα αίτια, τα συμπτώματα, τις επιπλοκές και την αντιμετώπιση του διαβήτη. Η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη καθιερώθηκε το 1991 από την Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη ( IDF) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), προκειμένου να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του αυξανόμενου αριθμού ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη παγκοσμίως. Η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη εορτάζεται σε παγκόσμια κλίμακα με μια σειρά από εκδηλώσεις που οργανώνονται με ιδιωτική ή δημόσια πρωτοβουλία. Η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη κάθε χρόνο είναι αφιερωμένη και σε διαφορετική θεματική ενότητα. Η Διεθνής Ομοσπονδία για το Διαβήτη (IDF) δημιουργεί το υλικό υποστήριξης για την εκάστοτε θεματική ενότητα και στη συνέχεια το διαθέτει στις εταιρίες-μέλη της προκειμένου να το ενσωματώσουν στις εκδηλώσεις εορτασμού που έχουν προγραμματίσει για την αντίστοιχη εκστρατεία.

 
Ορισμός (ΕΟΦ 2013)
 
Ο κλινικός σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία, διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των λιπών και των πρωτεϊνών και οφείλεται σε μειονεκτική έκκριση ή σε μειονεκτική δράση της ινσουλίνης ή σε συνδυασμό των δύο, με αποτέλεσμα την απόλυτη ή σχετική έλλειψη.
Η γλυκόζη εισέρχεται στο παγκρεατικό β κύτταρο με παθητική διάχυση, η οποία διευκολύνεται από μια ειδική μεμβρανική πρωτεΐνη γνωστή ως glucose transporter 2 (μεταφορέας γλυκόζης2)  

Ινσουλίνη 
Το ανθρώπινο πάγκρεας εκκρίνει 40-50 μονάδες / ημέρα σεφυσιολογικούς ενήλικες πρωτεΐνη 51 αμινοξέων, 2 αλυσίδες (Α 21 αμινοξέα & Β30 αμινοξέα). Βασική συγκέντρωση 10 mU/ml σε υγιή άτομα σπάνια ξεπερνά τα 100 mU/ml.  Μια αύξηση στη περιφερική συγκέντρωση ινσουλίνης ξεκινά 8-10 λεπτά μετά την πρόσληψη τροφής και φτάνει την ανώτατη τιμή σε 30 -45 λεπτά και ακολουθείται από ταχεία πτώση της μεταγευματικής γλυκόζης, η οποία επιστρέφει στις βασικές τιμές σε 90-120 λεπτά. Η γλυκόζη είναι το πιο δυναμικό ερέθισμα στην έκκριση ινσουλίνης. Έχει δειχθεί ότι η απελευθέρωση ινσουλίνης απαιτεί ασβέστιο.
Η δράση της ινσουλίνης ξεκινά με την σύνδεσή της σε έναν υποδοχέα  της επιφάνειας της μεμβράνης του κυττάρου ιστός, μύες, ήπαρ). 

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια, εξελικτική νόσος κατά την οποία η γλυκόζη στο αίμα είναι υψηλότερη από τις κανονικές τιμές. Ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλείται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη. Ο ρόλος της ινσουλίνης είναι να βοηθά τον οργανισμό να χρησιμοποιεί την γλυκόζη του αίματος σαν πηγή ενέργειας για τα κύτταρα. Όλα τα κύτταρα του οργανισμού μας χρειάζονται ενέργεια και η γλυκόζη είναι η βασικήπηγή ενέργειας.

Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1: 

Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 παράγουν ελάχιστη ή καθόλου ινσουλίνη. Είναι χρόνιο νόσημα και απαιτεί εφ’ όρου ζωής θεραπευτική αντιμετώπιση με ινσουλίνη.

Διαβήτης Τύπου 1
Ο διαβήτης τύπου 1 συνήθως διαγιγνώσκεται σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες, και ήταν γνωστός προηγουμένως ως νεανικός διαβήτης. Μόνο το 5% των ατόμων με διαβήτη έχουν αυτή τη μορφή τηςνόσου. Στον διαβήτη τύπου 1, το σώμα δεν παράγει ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που απαιτείται για να μετατρέψει τα σάκχαρα, άμυλα και άλλα τρόφιμα σε ενέργεια που χρειάζεται για την καθημερινή ζωή. Με τη βοήθεια της θεραπείας με ινσουλίνη θεραπεία και άλλες θεραπείες, ακόμη και μικρά παιδιά μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται την πάθησή τους και να ζήσουν μια μακρά, υγιεινή ζωή!
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από αδυναμία του οργανισμού να παράγει ινσουλίνη λόγω της αυτοάνοσης καταστροφής των β-κυττάρων του παγκρέατος. Εκδήλωση της εμφανίζεται πιο συχνά στην παιδική ηλικία, αλλά μπορούν επίσης να την  αναπτύξουν όσο ενήλικες προς τα τέλη της 3ης ή 4ης δεκαετίας της ζωής τους.

Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2: 

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, αποτελείται από μια συστοιχία δυσλειτουργιών όπου χαρακτηρίζονται από υπεργλυκαιμία η οποία προκύπτει από το συνδυασμό της αντίστασης στην δράση της ινσουλίνης, την ανεπαρκή έκκριση της ινσουλίνης, και την υπερβολική ή άτοπηέκκριση της ενδομυϊκής γλυκαγόνης.
 Ο διαβήτης είναι ένα πρόβλημα στο σώμα μας όπου προκαλεί η γλυκόζη αίματος (ζάχαρη) όταν αυξάνεται σε μεγαλύτερα από τα κανονικά επίπεδα. Αυτό λέγεται υπεργλυκαιμία. Ο διαβήτης τύπου 2 είναι η πιο κοινή μορφή του διαβήτη.
Αν έχετε διαβήτη τύπου 2 το σώμα σας δεν χρησιμοποιεί την ινσουλίνη σωστά! Αυτό ονομάζεται αντίσταση στην δράση της ινσουλίνης. Το πάγκρεας δεν κάνει επιπλέον ινσουλίνη και με την πάροδο του χρόνου, δεν είναι σε θέση να διατηρήσει και να παράγει αρκετή ινσουλίνη για να διατηρήσει στο αίμα την γλυκόζης σε φυσιολογικά επίπεδα!
Ο διαβήτης τύπου 2, γνωστός και ως διαβήτης των ενηλίκων ή μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης, είναι μια χρόνια πάθηση που επηρεάζει τον τρόπομε τον οποίο ο οργανισμός μεταβολίζει την ζάχαρη (γλυκόζη), η οποία είναι σημαντική πηγή ενέργειάς για το σώμα μας. Με τον διαβήτη τύπου 2, το σώμα σας είτε αντιστέκεται στις δράσεις της ινσουλίνης - μια ορμόνη που ρυθμίζει την κυκλοφορία της ζάχαρης - ή δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη για να διατηρεί την γλυκόζη σε κανονικά επίπεδα. Περισσότερα κοινά με τους ενήλικες, ο τύπου 2 διαβήτης επηρεάζει όλο και περισσότερο τα παιδιά καθώς η παιδική παχυσαρκία αυξάνει. Η καλύτερη θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 2, είναι η σωστή υγιεινήδιατροφή, η άσκηση και η διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Αν δίαιτα και άσκηση δεν είναι αρκετές για να διαχειριστείτε την κατάσταση υπεργλυκαιμίας στο σώμα σας τότε θα χρειαστείτε φάρμακα για τον διαβήτη ή ινσουλίνη!

Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη. Σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη (International Diabetes Federation), o διαβήτης τύπου 2 είναι ο πιο συχνός τύπος διαβήτη (αποτελεί περίπου το 90-95% των περιπτώσεων σακχαρώδη διαβήτη) και αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1.

•    Μπορεί να ποικίλει από κυρίως αντοχή στην ινσουλίνη με σχετική ανεπάρκεια ινσουλίνης ως ένα κυρίως εκκριτικό ελάττωμα με αντοχή στην ινσουλίνη.
•    Είναι η συχνότερη μορφή διαβήτη με συχνότητα 60 περιπτώσεων ανά 1000 άτομα. Σε αυτή τη μορφή διαβήτη το άτομοπαράγει κανονικά ινσουλίνη, δεν μπορεί όμως να την χρησιμοποιήσει.  Εκτός από τη γενετική προδιάθεση ενοχοποιούνται κι άλλοι παράγοντες όπως το γήρας, η παχυσαρκία κι η έλλειψη άσκησης. 
•    Ο διαβήτης τύπου 2 ονομάζεται αλλιώς και μη-ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης.
•    Ξεκινά συνήθως σε ώριμη ηλικία, ενώ πολλοί πάσχοντες δεν γνωρίζουν την ύπαρξή του μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα έντονα συμπτώματα.
•    Η κληρονομικότητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2.