Τελευταία γίνεται πολύ συζήτηση για την πολλαπλή χρησιμότητα της βιταμίνης D και την σχέση της τόσο με το ανοσοποιητικό σύστημα όσο και με το ενδοκρινολογικό σύστημα.
Έχει συσχετισθεί η ανεπάρκεια σε βιταμίνη D καθώς και τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης D με κατάθλιψη, εκδήλωση πολυάριθμων αυτοάνοσων νοσημάτων μεταξύ των οποίων θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ρευματοειδή αρθρίτιδα, ψωρίαση, σκλήρυνση κατά πλάκας, λεύκη, δερματίτιδες, νόσο Crohn και ελκώδη κολίτιδα, ενώ έχει ειπωθεί ακόμη και η συμβολή της στην εμφάνιση συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών αλλά και υπογονιμότητας. Παρόλο που μέχρι τώρα λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τους πιθανούς της ρόλους ενώ μας απασχολούσε μόνο η σχέση της με τα οστά και την προστασία τους από διάφορες παθήσεις αυτών και κυρίως η οστεοπόρωση και οι ραχίτιδες. Έχει χαρακτηριστεί ως αντιοξειδωτική, ως αντικαρκινογόνος, ως αντιγηραντική, ως αντιοστεοπορωτική, ως «αναγεννητική», ως «αντικαταθλιπτική ουσία»,ως «αντιφλεγμονώδης» τελευταία όμως έχει χαρακτηριστεί ως «αντιπαχυντική ουσία»! Μια πολύ πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ‘Journal of Adolescent Health’ απέδειξε ότι χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D είναι συνήθη και σε παχύσαρκους έφηβους. Στην μελέτη εξετάστηκαν 68 παχύσαρκοι έφηβοι και διαπιστώθηκαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D σε όλες τις νέες και στο 91% των νέων. Μετά από αγωγή μετρήθηκαν πάλι τα επίπεδα βιταμίνης D σε 43 από αυτούς τους νέους και αν και γενικά αυξάνονταν, φυσιολογικά επίπεδα είχε το 28% των συμμετεχόντων. Στους υπόλοιπους, επαναλαμβανόμενοι γύροι αγωγής με βιταμίνη D δεν επανέφεραν τα επίπεδα στο φυσιολογικό, γεγονός που ανησυχεί τους μελετητές.
Η έλλειψη απάντησης στην αγωγή από τους εφήβους πιθανώς να οφείλεται στο ότι η βιταμίνη D απομονώνεται στο λίπος, δηλώνουν οι μελετητές. Ο Dr. Zeev Harel, του παιδικού νοσοκομείου Hasbro στην Providence, δήλωσε ότι η εμφάνιση χαμηλών επιπέδων βιταμίνης D στους παχύσαρκους εφήβους της έρευνας είναι μεγαλύτερη από αυτή που είχε αναφερθεί προηγουμένως για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα. Επιπλέον προσθέτει ότι η σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και χαμηλών επιπέδων βιταμίνης D ενδεχομένως να είναι έμμεση, προκύπτοντας από το ότι οι παχύσαρκοι έχουν λιγότερες εξωτερικές δραστηριότητες και επομένως λιγότερη έκθεση στον ήλιο. Είναι επίσης πιθανόν οι παχύσαρκοι να μην καταναλώνουν αρκετές τροφές που να περιέχουν βιταμίνη D.
Μια άλλη πιθανή εξήγηση όμως, από την σκοπιά του ενδοκρινολόγου, θα μπορούσε να είναι ότι η παχυσαρκία έχει αποδειχθεί πλέον από πολυάριθμες μελέτες ότι είναι μια «μικρού βαθμού φλεγμονή» και ο λιπώδης ιστός ως ενδοκρινής αδένας παράγει ουσίες «φλεγμονώδεις» και ίσως να σχετίζεται και με το ανοσοποιητικό, επομένως η ίδια η φλεγμονή ενδεχομένως να σχετίζεται με τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης D. Οι ερευνητές προτείνουν να μετράμε συχνότερα τα επίπεδα της βιταμίνης D και κυρίως της 25ΟΗ VIT D3 ιδιαίτερα στους παχύσαρκους εφήβους, ωστόσο σίγουρα θα χρειαστεί να γίνουν περισσότερες μελέτες που θα καθορίζουν αν η ανάκτηση φυσιολογικών επιπέδων βιταμίνης D θα μπορούσε να μειώσει τους κινδύνους υγείας που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως και άλλων παθήσεων που έχουν περιγραφεί με την ελάττωσή της βιταμίνης D.
